De kunst van het performen (VM)

Laat ons het over angst hebben. Angst en creativiteit gaan samen, en toch wordt angst ofwel verdrongen, ofwel geïndividualiseerd, ofwel afgedaan als een bijzaak. Het helpt niet als angst of faalangst wordt verdrongen, integendeel zelfs: zo wordt de angst alleen maar groter. Wie meent dat angst iets is voor ieder individu op zich, en dat sommigen er meer ‘last’ van hebben dan anderen, ziet niet dat angst vooral collectief is. Faalangst is een stem die zegt dat je niet goed genoeg bent, het legt altijd rekenschap af tegenover een groep. Angst is dus iets wat de gemeenschap betreft, niet louter het individu. Angst is evenmin een bijzaak. Wie angst uit het creatieve proces haalt, verliest de essentie van creatie binnen een gemeenschap. Elke kunstenaar in spe maakt niet enkel werk, maar vraagt ook ruimte voor dat werk. Elke kunstenaar wilt zijn plek opeisen. Vaak is het zo dat angst net die ambitie versmoort in bespiegelingen over eigenwaarde of zelfs compleet lam legt. Het is aangewezen om net dat aspect eens goed te bespreken onder elkaar, om angst ernstig te nemen en vervolgens handvaten en strategieën te bedenken die deze angst een plaats kunnen geven.